marokko

De economie van Marokko wordt beschouwd als een vrije economie, bestuurd door vraag en aanbod. Sommige economische sectoren zijn echter in handen van de regering. Het economische systeem van het land wordt getypeerd door een grote openheid naar buiten toe. Frankrijk en Spanje zijn de grootste handelspartner van Marokko (import en export). Frankrijk is ook de grootste buitenlandse investeerder van het land. De verschillende vrijhandelsakkoorden die Marokko heeft met zijn economische partners, zijn het Euro-Mediterraanse vrijhandelsakkoord met de Europese Unie met het doel het land tegen 2012 te integreren in de Europese Vrijhandelsassociatie; de Agadir-akkoorden met Egypte, Jordanië en Tunesië, in het kader van de oprichting van de Arabische vrijhandelszone; het VS-Marokko vrijhandelsakkoord met de VS dat in werking trad op 1 januari 2006 en het vrijhandelsakkoord met Turkije.


Straat in CasablancaCijfers (schattingen over 2008[14])

BBP (PPP): $ 136 miljard
BBP groei: 6,5%
BBP per inwoner (PPP): $ 4400
Inflatie: 2,0%
munteenheid: dirham (DH); koers €1 = 11,3 DH ( 30 September 2008[15])
werkloosheid: 10%
bevolking onder de armoedegrens: 15%
exportproducten: textiel, elektrische onderdelen, anorganische chemicaliën, transistors, onbewerkte mineralen, kunstmest (incl. fosfaten), aardolieproducten, citrusproducten, groenteproducten en vis.
exportlanden: Spanje 21,2%,Frankrijk 19%, Verenigd Koninkrijk 4,9%, Italië 4,9%, India 4,2% (2006)
importproducten: onbewerkte aardolie, textielproducten, telecommunicatieproducten, graan, gas en elektriciteit, transistors, kunststoffen
importlanden: Frankrijk 16,3%, Spanje 13,7%, China 7,3%, Italië 6,8%, Saoedi-Arabië 6,5%, Duitsland 6%, VS 4.6%, Nederland 4.1% (2006